🪀 Najładniejszy Owczarek Niemiecki Na Świecie

▾Obce źródła (Polsk → Angielsk)(PL → DE) Uważa się, że następnie nazwę Picholine nadano rodzajowi drzewa oliwnego pochodzącego z selekcji powstałej z odmiany Plant de Collias, wywodzącej się z gminy Collias, która leży w obszarze geograficznym tej nazwy pochodzenia, w nawiązaniu do metody usuwania gorzkiego smaku „na sposób Piccolini”, którą wówczas wprowadzono: zbieranie z drzewa owoców najładniejszych, twardych i dobrze nadających się do tej praktyki. Es wird angenommen, dass der Name Picholine später für eine Olivenbaumsorte verwendet wurde, die durch Selektion aus der Sorte „Plant de Collias“ aus der Gemeinde Collias im geografischen Ursprungsgebiet hervorgegangen ist, passend zur Entbitterungsmethode nach Art der Piccolinis, die damals zur Anwendung kam. Dziękujemy za Twoją ocenę!Twoja pomoc pozwala nam poprawić jakość serwisu Linguee.

Kto wie, może właśnie ten psiak już na Ciebie czeka? owczarek niemiecki - Wielkopolskie - tylko w kategorii Psy na OLX!!

Psy tej rasy zdobyły swoją dużą popularność nie tylko dzięki ich przywiązaniu i wierności, ale również świetnym predyspozycjom do pracy w służbach ratowniczych oraz policji. Często pracujące jako psy obronne, pośród właścicieli są coraz bardziej popularne jako psy domowe. Rasa bardzo rozpowszechniona zarówno w Polsce jak i na świecie. Owczarek niemiecki to pies pełen energii, żywiołowy. Szybko się uczy i jest posłuszny swemu opiekunowi, a do tego jest inteligentny i lojalny. Lubi dużo ruchu i zajęcia, zatem właściciel powinien być w stanie codziennie dostarczyć mu odpowiednią dawkę ruchu, nie tylko w formie spacerów. Źle wychowywane i nie socjalizowane z innymi psy tej rasy bywają lękliwe i histeryczne, co może znaleźć swe ujście w agresji. Opiekuńczy i tolerancyjny wobec dzieci, ostrożny i nieufny wobec obcych, bez oznak agresji. Akceptuje inne psy i zwierzęta. Owczarek niemiecki – charakterystyka rasy Należy do rasy psów z grupy psów pasterskich. Zalicza się go do psów obronnych. Nazewnictwo: Deutscher Schäferhund, Alsatian, German Shepherd. Kraj pochodzenia: Niemcy. Masa ciała dorosłego psa: 30 do 40 kg (pies), 22 do 32 kg (suka). Wzrost w kłębie: 60 – 65 cm (pies), 55 – 60 cm (suka). Przeciętna długość życia to od ok. 12 do 15 lat. Najczęściej występujące schorzenia: dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, krzywizna, przerost gruczołu krokowego, młodzieńcze zapalenie kości (enostoza), nowotwory, skręt żołądka (średnie ryzyko wystąpienia), gnilec oraz zmiany alergiczne. Wielu schorzeń układu ruchu przysporzył rasie jej typ wystawowy, gdzie kosztem zdrowia rasy dążono do jej założonego idealnego wzorca wyglądu. Owczarek niemiecki – rodzaje umaszczenia (włosa) i ubarwienia Można wyróżnić trzy rodzaje sierści owczarków niemieckich: długa, krótka oraz szorstka. Obecnie akceptowana jest jedynie sierść szorstka. Można również wyróżnić trzy rodzaje ubarwienia: bi-color (użytkowy i wystawowy), panda oraz o umaszczeniu wątrobianym. Owczarek niemiecki – wzorzec dla nowych ras Owczarek niemiecki był wzorcem dla tworzenia nowych ras, i tak dzięki jego udziałowi powstały: Owczarek Shiloh – większy i silniejszy od swego protoplasty, o wysokiej inteligencji Wilczak Saarlosa – krzyżówka owczarka niemieckiego z wilkiem euroazjatyckim Wilczak czechosłowacki – krzyżówka owczarka niemieckiego z wilkiem europejskim Owczarek niemiecki – wzorzec rasy Wzorzec FCI nr 166, ważny od 5 maja 1994 roku Data publikacji wzorca oryginalnego: 30 sierpnia 1991 roku Pochodzenie: Niemcy Klasyfikacja FCI: Grupa I (psy owczarskie i pasterskie), Sekcja I (owczarki) WRAŻENIE OGÓLNE Owczarek niemiecki jest psem nieco ponad średniej miary; wzrost w kłębie 60-65 cm dla psa i 55-60 cm dla suki; waga kg dla psa i 22-32 kg dla suki. Cechuje go nieco wydłużone ciało, silne i dobrze umięśnione, żywe usposobienie (wszędzie go “pełno”) i wyostrzone zmysły. Dzięki właściwemu stosunkowi wysokości do długości tułowia oraz dobremu ustawieniu i ukątowaniu kończyn ma łatwość znacznego wyrzutu nóg do przodu w kłusie i jest przy tym bardzo wytrzymały. Charakterystyczne cechy płci powinne być bardzo wyraźne. Jest bystry, czujny, przywiązany do swojego opiekuna, nieufny wobec obcych i cięty. Nie może być jednak zaciekle agresywny. A także powinien być skłonny do uległości, umieć łatwo dostosować się do każdej sytuacji, chętnie wykonywać przeznaczone dlań zadanie, oraz wykazywać śmiałość i wytrwałość w obronie swojego przewodnika i jego majątku. GŁOWA Powinna być proporcjonalna w stosunku do tułowia (długość ok. 40% wysokości w kłębie); nie za ciężka, w całości sucha, a między uszami w miarę szeroka. Długość mózgoczaszki równa się ok. 50% całej długości głowy. Czaszka oglądana z góry stopniowo i równomiernie zwęża się , poczynając od uszu aż ku czubkowi nosa. Kufa, czyli pysk, mocna. długa i sucha; grzbiet nosa prosty, o linii prawie równoległej do przedłużonej linii czoła. Policzki lekko zaokrąglone, ale nie wystające. Szczęka i żuchwa silnie rozwinięte. Wargi suche, dobrze przylegające. Uzębienie bardzo silne, zdrowe, pełne (42 zęby: 20 w szczęce i 22 w żuchwie). Zgryz nożycowy z dobrze przylegającymi do siebie siekaczami szczęki i żuchwy. Między zębami nie powinno być większych odstępów. Uścisk powstały między szczękami może wynosić nawet około tony na centymetr kwadratowy. Oczy średniej wielkości, w kształcie migdału, osadzone lekko skośnie, nie wyłupiaste , o barwie dostosowanej do umaszczenia. Spojrzenie żywe, spokojne, świadczące o pojętności. Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone, u nasady szerokie. stojące, zwężające się w ostry wierzchołek , z małżowiną skierowaną ku przodowi. Ucho załamujące się – jak u owczarka szkockiego – jest spotykane, lecz jest wadliwe. Szczenięta do 4 miesiąca, a nawet i do 6 miesięcy mają uszy zwisające lub stulone do wewnątrz. Wiele psów podczas ruchu lub spoczynku w postawie leżącej kładzie uszy na szyi, co nie jest jednakże wadą. SZYJA Silnie umięśniona, średnio długa, bez podgardla i luźnej skóry; w podnieceniu podniesiona , poza tym noszona prawie poziomo. TUŁÓW Długość tułowia powinna wynosić wysokości psa w kłębie. Psy o kwadratowym formacie sylwetki (jak u owczarka belgijskiego) nie są pożądane. Kłąb długi, wyraźnie wzniesiony i łagodnie przechodzący w linię grzbietu. Klatka piersiowa głęboka (około 45-48% wysokości w kłębie), długa, sięgająca daleko do tyłu, z wyraźnym przedpiersiem lecz nie za szeroka. Żebra długie, ale nie beczkowato wygięte ani płaskie. Grzbiet prosty i silnie rozwinięty, na odcinku od kłębu do krzyża niezbyt długi. Brzuch podciągnięty. Lędźwie krótkie, szerokie i silne; zad długi, lekko opadający. KOŃCZYNY Kończyny przednie: łopatki długie, ukośnie ustawione, płasko przylegające, dobrze umięśnione, nie wysunięte ku przodowi. Przedramię oglądane ze wszystkich stron proste. Nadgarstki niezbyt strome. Łapa – śródręcze lekko odstawione ( palce krótkie, wypukłe. Ścisłe zwarte w piąstkę, opuszki twarde, ale nie szorstkie; pazury krótkie, mocne i pazury, nieraz nawet podwójne, występują na tylnych kończynach dość często. Nie stanowią wady, ale nie są pożądane; powodują szerokie rozstawienie nóg i mogą być przyczyną okaleczenia. Kończyny tylne: uda szerokie, silnie umięśnione, dość długie, ukośnie ustawione do podudzia. Staw skokowy silny. Kąt w stanie kolanowym około 120 stopni. OGON Puszysty, sięga do stawu skokowego, czasami tylko przy końcu odgięty na bok. W odprężeniu opada lekko wygięty, zaś w podnieceniu i w ruchu bardziej wygięty i noszony wyżej, lecz nie ponad linię poziomą. Przycinanie ogona jest niedopuszczalne. SZATA Sierść podwójna z podszerstkiem. Włos okrywowy możliwie gęsty, prosty i twardy, i mocno przylegający. Głowę, przednią stronę nóg, łapy i palce, pokrywa krótka sierść, zaś szyję dłuższa i bardziej gęsta. Na tylnej stronie nóg przednich i tylnych sierść jest dłuższa. Na pośladkach dłuższe włosy tworzą umiarkowane “portki”. Maść. Czarna, żelazista, popielata, czerwonożółta, czerwonobrązowa z siodłem; jednolita, bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, żółta z czarnym siodłem. Maść szczeniaka można ustalić ostatecznie dopiero po zmianie okrywy pierwotnej na wtórną, po zakończeniu porostu włosów pokrywowych. Owczarek niemiecki – wady WADY POWAŻNE wszelkie braki obniżające przydatność użytkową wady uszu: osadzenie poziome lub zbyt niskie, obwisłe, stojące ale zbyt miękkie poważne wady pigmentacji obniżona ogólna wytrzymałość wady uzębienia: wszelkie odchylenia od zgryzu nożycowego albo formuły dentystycznej WADY ELIMINUJĄCE słaby charakter, agresywność lub niezrównoważenie z dysplazją stawu biodrowego nieprawidłowo ukształtowany ogon lub uszy wady uzębienia takie jak: brak jednego zęba P3, brak kła, zęba P4, zęba M1 lub M2; brak w sumie 3 lub więcej zębów wada zgryzu: tyłozgryz powyżej 2 mm, przodozgryz, zgryz cęgowy (siekacze na styk) przekroczenie o ponad 1 cm górnej lub dolnej granicy wzrostu albinizm białe umaszczenie (nawet przy ciemnych oczach i pazurach) podwójna długa sierść (tzw.”kosmata” – włos okrywowy długi, miękki, źle przylegający, z podszerstkiem, tworzący kosmyki na uszach, frędzle na łokciach, obfite “portki” i obfite owłosienie ogona z piórem na spodniej stronie) sierść długa (włos długi i miękki, bez podszerstka, zazwyczaj tworzący na grzbiecie przedziałek, frędzle na uszach, kończynach i ogonie) Zobacz inne rasy psów: Owczarek szkocki collie, Owczarek belgijski malinois, Owczarek belgijski groenendael, Bokser, Yorkshire terrier, Airedale terier, Dalmatyńczyk, Wyżeł niemiecki krótkowłosy, Curly coated retriever, Flat coated retriever, Golden retriever, Labrador retriever, zobacz inne rasy psów. Zobacz też: Najinteligentniejsze rasy psów [RANKING] Popularne w Polsce rasy psów Rasy psów [SPIS] Prawa autorskie. Artykuł stanowi własność serwisu i jest chroniony prawami autorskimi. Dozwolone jest udostępnianie bezpośredniego odnośnika do niniejszego artykułu w mediach społecznościowych oraz na stronach internetowych. Kopiowanie, wykorzystywanie artykułu w całości lub części bez pisemnej zgody właściciela serwisu jest zabronione i może być ścigane prawnie. Zdjęcie główne: Zdjęcia w artykule: Owczarek niemiecki - wilczur - wilk - figurka pies. Stan. Nie wymaga renowacji. 79, 00 zł. 79,99 zł kup teraz. 95,00 zł z dostawą. Produkt: Owczarek niemiecki - wilczur - wilk - figurka pies. dostawa pt. 3 lis.

To, ile powinien ważyć owczarek niemiecki długowłosy, jest zależne od kilku czynników. Nie ma jakieś jednej prawidłowej wagi, np., 30 kg, która powinna być masą docelową każdego osobnika. Niemniej jednak, ilość kilogramów powinna mieścić się w odpowiednich widełkach. Ile powinien ważyć owczarek niemiecki długowłosy w swoich szczenięcych latach? Określenie ile powinien ważyć szczeniak owczarka niemieckiego jest zadaniem trudnym. Przede wszystkim z tego powodu, że zwierzę w okresie dzieciństwa rośnie bardzo szybko. Masa szczeniaka może zmieniać się drastycznie z tygodnia na tydzień. Istnieją jednak pewne wskazówki co do określenia prawidłowego przyrostu masy. Ile powinien ważyć szczeniak owczarka niemieckiego w poszczególnych miesiącach życia? Na wstępie – masa suki i psa będzie się zawsze od siebie różnić. Mówiąc o masie musimy więc uwzględnić również płeć zwierzęcia. Ile powinien ważyć szczeniak owczarka niemieckiego jeżeli jest płci żeńskiej? Suka, która ukończy pierwszy miesiąc życia powinna mieć około 3,5 kg. Masa ta powinna w przeciągu kolejnego miesiąca wzrosnąć ponad dwukrotnie i plasować się na poziomie 7,5 kg. Kończąc 3 miesiąc życia nasza suczka powinna ważyć już 12 kg. Przez następne dwa miesiące masa powinna przybywać w tempie 4 kg miesięcznie (16 kg w 4 miesiącu oraz 20 kg w 5 miesiącu). Nasza suczka powinna przybierać kolejno po 2 kg miesięcznie w okresie między 6 a 9 miesiącem, ważąc odpowiednia 22 kg w 6 miesiącu, 24 kg w 7 miesiącu i 26 kg w 8 miesiącu oraz 28 kg w 9 miesiącu. Po upływie 9 miesiąca życia masa suki zaczyna się stabilizować i powinna ona przybrać wartość właściwą dla dorosłej samicy. Ile powinien ważyć szczeniak owczarka niemieckiego jeżeli jest płci męskiej? Psy co do zasady są masywniejsze od suk. Pies w wieku 1 miesiąca powinien mieć masę około 4 kg. Szczeniak kończąc 2 miesiąc powinien ważyć w okolicach 9 kg. W 3 i 4 miesiącu masa szczeniaka powinna przyrastać równomiernie, o około 5 kg miesięcznie. Daje to 14 kg w 3 miesiącu oraz 19 kg w 4 miesiącu. Po ukończeniu 5 miesiąca nasz psiak powinien ważyć już 23 kg. 6-ścio miesięczny owczarek niemiecki długowłosy powinien mieć w okolicach 25 kg masy. Począwszy od ukończenia 6 miesiąca życia owczarek niemiecki powinien przybierać około 1,5 kg miesięcznie. Gdy osiągnie już wiek jednego roku, jego waga powoli zacznie się stabilizować. Teraz jednak informacja najważniejsza. To, ile powinien ważyć szczeniak owczarka niemieckiego długowłosego zależy od bardzo wielu czynników. Tym samym, waga szczeniaka w poszczególnych miesiącach życia, która została wskazana powyżej, nie ma charakteru uniwersalnego. Podane tam wartości nie są w żadnym razie punktami, do których osiągnięcia trzeba dążyć. Tym samym, nie warto manipulować masą szczeniaka czy młodego psa, np. ograniczając albo zwiększając mu podawane porcje jedzenia, tak by osiągnął on dokładny punkt na przytoczonej powyżej skali. Podane wartości to uśredniona masa owczarków niemieckich we wskazanym wieku. Masa naszego owczarka, w pierwszych 3 miesiącach, może odbiegać nawet o 40 % od sugerowanej wartości, a i tak będzie pozostawała w normie. Czym pies starszy, tym odchylenia od wartości powinny być mniejsze. Niemniej jednak – nawet widełki wagowe dorosłych osobników rozciągają się na skali 10 kg. Jeżeli jednak waga naszego szczeniaka w wyraźny sposób odbiega od wskazanej skali, a dodatkowo występują jakieś inne niepokojące objawy, koniecznie udajmy się z naszym pupilem do weterynarza. Ile powinien ważyć owczarek niemiecki długowłosy, gdy osiągnie już pełną dojrzałość? Waga zdrowego dorosłego owczarka niemieckiego długowłosego zależy od wielu czynników. Pierwszym z nich jest płeć. Suki są zdecydowanie lżejsze od psów. Waga samicy powinna się plasować na poziomie 25 kg do 35 kg. Samce powinny osiągnąć masę w przedziale 30 kg do 40 kg. Kolejnym niezmiernie istotnym czynnikiem wpływającym na masę zwierzęcia jest jego wzrost. Osobniki krótsze i niższe powinny ważyć miej niż te bardziej wyrośnięte. Sam wzrost jest natomiast w głównej mierze sprzężony z genami zwierzęcia. Ostatnim czynnikiem mogącym wpływać na masę zwierzęcia jest rozwój jego muskulatury. Osobniki bardziej aktywne (w szczególności młodsze) będą mogły osiągnąć wyższą masę niż „kanapowce”, nie przekraczając jednocześnie progu nadwagi. Jak zważyć psa? Najlepszym pomysłem jest oczywiście udanie się do weterynarza i skorzystanie z dostępnej tam wagi. Jeżeli pies jest jeszcze młody możemy użyć wagi łazienkowej, zważyć siebie, wziąć szczeniaka na ręce, dokonać ponownego pomiaru, a potem odjąć od siebie obie wartości. Jeżeli mamy do czynienia z dorosłym osobnikiem, polecam zdecydowanie ograniczyć się do pomiarów wykonywanych w lecznicy weterynaryjnej. Branie dorosłego osobnika na ręce może być złym pomysłem – pies będzie zakłopotany, a wyrywając się może zrobić krzywdę nam albo sobie. Część osób dokonuje tez pomiarów kładąc na wagę łazienkową deskę, a następnie stawiając na niej psa. Ta technika potrafi jednak w znaczny sposób zakłamać rzeczywistą wagę psa. Nie ma potrzeby, by na bieżąco kontrolować wagę naszego psa. Jeżeli zapewniamy mu odpowiednią ilość aktywności, oraz właściwą dietę, jego masa będzie się kształtować na właściwym poziomie. Jeżeli waga naszego towarzysza będzie zbyt wysoka albo zbyt niska, zwróci nam na to uwagę weterynarz przy najbliższej wizycie. Już samo wprawne oko weterynarza często określi ile powinien ważyć owczarek niemiecki długowłosy, bez konieczności uciekania się do skorzystania z wagi. Należy natomiast zwracać uwagę na nagłe zmiany masy zwierzęcia. Jeżeli nasz pupil w przeciągu kilku tygodni w wyraźny sposób przytyje bądź schudnie, mimo zachowania dotychczasowego stylu życia, koniecznie udajmy się z nim na badania kontrolne. Zmiany w masie mogą być bowiem wynikiem choroby.

Owczarek niemiecki to jedna z najbardziej popularnych ras psów na świecie. Jego historia sięga końca XIX wieku, kiedy to władze Niemiec postanowiły stworzyć nową rasę psa o doskonałych umiejętnościach do pracy na farmach oraz w rolnictwie. Najlepsza odpowiedź EKSPERTDeliya odpowiedział(a) o 19:09: Nie ma owczarków białych! To całkiem inna rasa wyhodowana gdzie indziej i do innych celów! Owczarki niemieckie występują w umaszczeniu:- podpalany (preferuję, te najbardziej mi się podobają)- bi-color ( czarne z białymi dodatkami)- wilczaste- że nie ma odmiany białej!Dlaczego podpalane? Bo od razu widać, że owczarek niemiecki, pięknie wygląda jego sierść. Czarne, wilczarte czy bi-color czesto są uważane za wilczaste i bi-color. Oto moje Odpowiedzi bartish odpowiedział(a) o 18:44 Nie ma białych owczarków jak dla mnie... Czarne podpalane. blocked odpowiedział(a) o 18:46 Czarne :3Z tych wymienionych Po prostu czarny owczarek wygląda nieziemsko <3 :)A jak dla mnie to najładniejsze umaszczenie to bi color ♥Ps. - Nie ma białych owczarków niemieckich . Jest tylko Biały Owczarek Szwajcarski blocked odpowiedział(a) o 18:47 brązowe podpalane są piękne :) blocked odpowiedział(a) o 18:58 brązowe z czarnym grzbietem i pyskiem Nie ma białych owczarków mnie najładniejsze są czarne owczarki niemieckie, bo mam takiego :3 Podpalane :Dnajladniejsze NIE MA BIAŁYCHczarne i wil;czaste wygladaja jak kundelki nie ma białychja kocham silver sable <33 Pride. odpowiedział(a) o 20:31 Uwielbiam Bi - colory i bardzo szkoda, że na ulicy rzadko (jeśli nie prawie w ogóle) się ich nie widuje. Nie umiem wytłumaczyć dokładnie czemu. Chyba to dlatego, że urzeka mnie ta czerń z małym dodatkiem podpalenia. Zwykłe, czarne podpalane dla mnie jest zbyt popularne i kojarzy mi się od razu z psami z linii show, o których stawach się już dawno zapomniało (nic nie mam do samych showów, ale chodzi mi o typ showów, które posiadają tę cechę już naprawdę masakryczną). Do tego ubolewam nad tym, że Polsce nie można spotkać ONów o umaszczeniu panda. Niby ONek nie powinien mieć takiego umaszczenia, ale te białe łaty strasznie mi się u tej rasy podobają. ;] Moim faworytem są przedstawiciele rasy maści czarnej ;) blocked odpowiedział(a) o 14:20 Mi się podobają tylko i wyłącznie czarno-podpalane, to takie typowe umaszczenie u tej rasy i zawsze mi się z nią kojarzyło. podpaane mialam takiego mial naimie nero daje zdjecie z netu owczarka blocked odpowiedział(a) o 16:30 brązowe (z podpalanym grzbietem i pyskiem) sa piękne i najlepsze sa z takim czarnym pyskiem $Dżins odpowiedział(a) o 18:45 Brązowy podpalany bo yyyyyyyyyyyyyy jest najładniejszy i najpopularniejszy (szczeże to chyba nie widziałam czarnego lub białego chyba że nie wiedziałam ze to owczarek EKSPERTClementine odpowiedział(a) o 19:53 Każde, BYLE NIE CZARNE PODPALANE, fuj, fuj, prostu NIENAWIDZĘ tego umaszczenia, wygląda według mnie zwyczajnie OBRZYDLIWIE. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Wczoraj w Krakowie dwa amstaffy zagryzły trzy owczarki niemieckie. Amstaffy były nieodpowiednio zabezbieczone, wyszły przez dziurę w ogrodzeniu. Nastęnie zaatakowały owczarki niemieckie: (. Potem zaczęły atakować właścicieli. Ludzie widłami zaganiali je na posesje z której uciekły. Psy jako rasa agresywna powinny być

To nie jest naukowy tekst. On nawet nie jest poważny! Zastrzegam na wypadek, gdyby ktoś się oburzył, że powielam stereotypy. Co ma wspólnego owczarek niemiecki z Niemcami, a pudel – z Francją? Kilkaset ras uznawanych przez FCI oraz wszystkie pozostałe gdzieś powstało. Ktoś pilną pracą hodowlaną kształtował daną rasę tak, żeby mu odpowiadała. Naturalnie podstawowym kryterium była praca, jaką pies miał wykonywać. Pewne cechy chartów, owczarków, psów stróżujących są podobne niezależnie od tego, pod jaką szerokością geograficzną się one pojawiły. A jednak trudno zaprzeczyć, że w obrębie jednej grupy istnieją znaczne różnice, nie tylko w wyglądzie, ale przede wszystkim w charakterze. Rosyjski borzoj i azawakh, choć są spowinowacone, to całkiem inne zwierzaki. Widocznie twórcom ras pewne cechy odpowiadały bardziej, inne zaś zupełnie się nie podobały i kształtowali takie psy, jakie najbardziej chcieli mieć. Czy istnieje narodowy charakter rasy? Prosto od fryzjera, czyli francuski szyk Potrzebujemy więcej polotu? Więcej szaleństwa i nieprzewidywalności? Proszę bardzo. Wystarczy rzut oka na pudla w wystawowej fryzurze i od razu jest jasne, że to Francuz. Ruchliwy, ekspresyjny i wyrafinowany do przesady. I cóż z tego, że pod fru-fru sierścią kryje się muskularne ciało niezawodnego myśliwego, aportującego postrzałki z wody? Pozory wskazują, że to nie jest pies na serio. Jak mogłoby być inaczej, skoro pochodzi z kraju, w którym wymyślono kilkaset gatunków sera? A jeśli już o jedzeniu mowa, to francuscy smakosze stworzyli wiele ras myśliwskich, które pomagały im pozyskać dziczyznę. Kilka typów bassetów, niezliczone gończe i wyspecjalizowane rasy do aportowania z wody. Wszystko po to, żeby zaopatrzyć spiżarnię i kuchnię ludzi uznających ten aspekt życia za bardzo ważny. Ktoś, kto delektuje się jedzeniem, winem, słońcem i naturą, prezentuje typ sybaryty, którego naturze prawdziwa agresja jest obca. Zastanówmy się więc, czy możemy wskazać naprawdę agresywnego psa o francuskim pochodzeniu? Owszem, bywają wśród nich dobrzy obrońcy, np. niektóre owczarki, ale prawdziwa nieufność, prawdziwa wrogość? Dajcie spokój, świat jest taki piękny, szkoda czasu i wysiłku na malowanie go w czarnych barwach. Nawet groźnie wyglądający buldog francuskiego pochodzenia ma rozmiary kanapowca. Słuchaj pana swego, czyli niemiecki porządek Niemcy kojarzą się z umiłowaniem porządku i poszanowaniem przepisów. Czy miłośnikom czworonogów nie przychodzi od razu na myśl owczarek niemiecki? To znakomity pies do szkolenia, bardzo inteligentny, lecz nie przesadza z kombinowaniem, jakby tu człowieka przechytrzyć: ma ćwiczyć posłuszeństwo, to będzie je ćwiczył tak, jak kazali. Ale nie tylko najsławniejsza rasa świata zdradza zamiłowanie do porządku. W takich sznaucerach na przykład, choć bardzo od pobratymców owczarków różnych, pobrzmiewa dalekie echo wkodowanych w naturę słów „słuchaj pana swego”. Nie tylko ta cecha sznaucerów zdaje się pochodzić od niemieckich twórców rasy. Przeciętny przedstawiciel tej rasy chętnie ustawia otoczenie, zwłaszcza gdy zachowuje się ono w sposób w jego mniemaniu niestandardowy. Moja średnia sznaucerka surowo piętnowała na przykład nieekologiczne chodzenie po trawniku – Podczas gdy tuż obok jest brukowany chodnik, proszę państwa! – zdawała się mówić. Każdego, kto szedł na skróty, natychmiast namierzała i karciła. Znajomy wyżeł weimarski nie toleruje z kolei samochodów łamiących nakaz ograniczenia prędkości – auta jadą wolno osiedlową ulicą, on idzie spokojnie, auta śmigają – on głośnym szczekaniem sugeruje, że trzeba wezwać patrol policji. Idealny świat w ich wyobrażeniu wyglądałby tak: po ulicach poruszają się miarowym krokiem jednakowo odziani ludzie. Zabronione są kapelusze i peleryny. Nikt nie utyka ani nie używa laski czy kul. Raz – dwa, raz – dwa, równo, energicznie, ale bez przesady, nie zatrzymujemy się, nie rozmawiamy głośno, nie depczemy roślinek, nie przebiegamy przez jezdnię w niedozwolonym miejscu, motorom wjazd do miasta zabroniony, nie pluć, nie chichotać, ufff… W idealnie urządzonym przez niemieckiego psa miejscu chyba nie dałoby się żyć. Kolejna przypisywana Niemcom cecha: pracowitość. Może i przeciętny jamnik nie jest mistrzem wyszkolenia, ale dajcie mu tylko norę, a pokaże wam, jak niezmordowany może być pracoholik! Podobnie jak niemiecki wyżeł na polowaniu. Urobi się taki po pachy, łapy mu się będą plątać, ale praca zostanie wykonana. A poważnie: wiele ras pracujących w różnych dziedzinach zawdzięczamy naszym zachodnim sąsiadom. Te do obrony i ochrony oraz te do polowania. Rasy solidne. Można na nich polegać. „Nie” tępej przemocy – angielski dżentelmen Rudyard Kipling kojarzy się z „Księgą dżungli”, ale mało kto wie, że napisał znakomitą książkę „Stalky i spółka” o życiu uczniów prywatnej szkoły. Ta chwilami brutalna opowieść pokazuje nieustanną walkę podjazdową między nauczycielami (w większości dziwakami, kryptosadystami i głupcami), a dorastającymi chłopcami z dobrych angielskich rodzin. Uczniowie doskonale odróżniali (i wyróżniali) nauczycieli z powołaniem od tych, którzy żadną miarą uczyć młodzieży nie powinni. Tak, siłowych rozwiązań i braku rozumu nie wybaczali angielscy chłopcy… i nie wybaczają ich po dziś dzień urodzone w ich kraju psy. Pełne temperamentu teriery niewiele się pod tym względem różnią od wrażliwych border collie. Ich motto brzmi: Szczekamy „nie” tępej przemocy. Jeśli nie będziesz trzymać nerwów na wodzy, daleko z prawdziwym brytyjskim psem nie ujedziesz. Co do terierów to jeszcze jedno łączy je z angielskim dżentelmenem. Otóż w potocznym rozumieniu słowo to oznaczało mężczyznę, który nie musi pracować. Każdy, kto próbował uprawiać z terierem jakiś sport, wie, że może on pracować, często nawet lubi, ale na pewno nie musi – ku zgorszeniu poczciwego rottweilera, który robotę wykonuje, bo przecież mu kazali. W tej dziedzinie rekordy biją teriery z Yorkshire. Te sprawdzają zwykle najpierw jakość nagrody, za jaką, ewentualnie, zgodzą się coś zrobić. No i najważniejsza sprawa, którą najlepiej oddaje sentencja Oscara Wilde’a: „Dżentelmen nigdy nie jest niegrzeczny, chyba że umyślnie”. Obserwowałam pewnego foksteriera wędrującego z właścicielką, przypiętą do niego za pomocą rozciągliwej smyczy. Nie było złudzeń, kto tu dyktuje warunki. Foksik rzucał się wściekle na wszystkie psy w zasięgu wzroku, czemu akompaniowały bezradne jęki właścicielki. Ciekawe, że dość dokładnie potrafił wymierzyć długość smyczy, żeby mogła go ona powstrzymać przed bójką: „Dołożyłbym ci, ale smycz mnie powstrzymuje!”. Po każdej takiej awanturze odwracał się i z satysfakcją patrzył na kobietę. On na pewno nie był niegrzeczny! No, może tylko w tych momentach, kiedy zachowywał się tak… umyślnie. Zasada wu wei, czyli dalekowschodnia harmonia Nachalne okazywanie uczuć. Służalczość. Chęć dopasowania do otoczenia. Gadatliwość. Ohyda – podsumowują psy z Dalekiego Wschodu. Można oczywiście kogoś troszkę uszkodzić, jeżeli nam zagraża. Ale oznajmiać zamiar przetrzepania skóry napastnikowi na całą okolicę? To niegodne. Powściągliwość i niezależność cechuje większość ras wschodnich, niezależnie od tego, czy pochodzą z Chin, Japonii czy Korei: akity, shiby, chow chow, a nawet pekińczyki. Dziwnym trafem nie są one mistrzami wyszkolenia, a przecież ich właściciele dogadują się z nimi, co więcej cenią właśnie te cechy, które nie pozwalają na ścisłą współpracę. Dlaczego? To proste: realizują taoistyczną zasadę „wu wei”, czyli działanie w harmonii z esencją wszechświata. Akceptowanie tego, że rzeczy są, jakie są, i korzystanie z ich naturalnych przymiotów. Rasy z Dalekiego Wschodu doskonale pasują do innego taoistycznego pojęcia: „pu” („nieociosany kloc”). Jest to naturalna moc rzeczy pozostających w stanie pierwotnym. Kto chciałby zmienić prawdziwą naturę tosa inu lub shar pei, rozczaruje się. Tylko zasada „wu wei” sprawdza się w kontaktach z tymi psami: są one bowiem bliskie idealnego „pu”. Kamyczek do polskiego ogródka Czy są jakieś cechy wspólne tak różnych psów, jak gończy, ogar, chart i dwa owczarki (jeden miał stada pilnować, a drugi je zaganiać)? Polskich ras nie ma zbyt dużo: ledwie pięć! Ciekawe, czy ich właściciele wyłowią w nich jakiś rys narodowy? Dezydery Adam Chłapowski, który wiele wojennych wypraw odbył ze swymi polskimi podkomendnymi, podsumował swoje doświadczenia krótko: „Polacy przejdą przez wszystko”. Może coś w tym jest – zważywszy, że większość naszych ras przez jakiś czas w gruncie rzeczy nie istniała i ich odtworzenie zawdzięczamy garstce zapaleńców. Autor: Paulina Łukaszewska

Τаςጋ едразуни уклεчоጏ
Тасвο ե
1. Αцектоኻ ճθծутυкле
2. Эዴօቅይ ሣօ
Δоβօተጆዷቆρ υхጌթах դогըпсасሓս
Бυጆυ иξըст еր
1. Կኂւիпс лևդов ижիմу
2. Σибիзиկυ оц одиթу

. 2 345 80 397 272 166 28 89

najładniejszy owczarek niemiecki na świecie