Wskazania do zastosowania kroplówek witaminowych Kroplówki witaminowe w Bielsku-Białej stosujemy głównie u tych pacjentów, którzy chcą szybko i skutecznie poprawić ogólny stan zdrowia swojego organizmu i samopoczucie. Ponadto, zaleca się je różnym grupom pacjentów, gwarantując najwyższą skuteczność procesu suplementacji. Wlewy witaminowe zapewniają niemal stuprocentową wchłanialność substancji odżywczych, które znajdują się w składzie wlewu. Podawane drogą dożylną omijają układ trawienny i nie ulegają przekształceniom. Substancje, jakie aplikujemy pacjentom w Centrum Medycznym Galmedic wchłaniają się do ich organizmów natychmiastowo, przez co odczuwają oni niezwłocznie efekty terapii. Co za tym idzie, jest ona znacznie efektywniejsza niż klasyczna forma suplementacji (doustna). Jest wiele sytuacji, w których można zastosować wlewy dożylne. To zatem doskonała i skuteczna terapia dla sportowców, uczniów, studentów, pacjentów osłabionych, przebywających na diecie, dbających o urodę, a nawet wycofanych z aktywnego życia seksualnego. Z dożylnych wlewów witaminowych korzystają również osoby zmagające się z chorobami przewlekłymi, narażone na nadmierny stres, alkoholicy lub pacjenci na kacu. Starannie wyselekcjonowany skład każdej kroplówki dostępnej w Centrum Medycznym Galmedic zapewnia działanie o charakterze kierunkowym. Na życzenie pacjenta i zgodnie z jego potrzebami istnieje również możliwość indywidualnego skomponowania składu wlewu. Wlewy witaminowe w Galmedic stosujemy również w terapii choroby alkoholowej. O możliwości ich połączenia z innymi metodami leczenia alkoholizmu przeczytasz w zakładkach Odtrucie Alkoholowe, Esperal oraz Psychoterapia Alkoholizmu. Masz pytanie dotyczące usługi? Zapraszamy do kontaktu
Słodkie bułeczki, ciastka, ciasteczka z nadzieniem kremowym. Surowe owoce – te które nie można obrać: wiśnie, czereśnie, morele, śliwki, winogrona, maliny, porzeczki. Sałata zielona i marchewka tarta – do 6 miesiąca po przeszczepie. Sałatki lub zapiekanki ziemniaczane, makaronowe, ryżowe zawierające surowe warzywa.
1000 700 Barbara Dąbrowska-Górska 18 marca 2020 18 marca 2020 Dwa lata temu Anna Lewandowska pochwaliła się na Instagramie, że dożylnie, w postaci kroplówek przyjmuje preparaty witaminowe. Od tamtego momentu temat wraca jak bumerang, bo okazuje się, że takie zabiegi wciąż są bardzo popularne. Wystarczy, że na Instagramie sprawdzisz hasztag #kroplowkiwitaminowe, by zobaczyć uśmiechniętych, wysportowanych, świadomych (?) ludzi sukcesu, którzy…no właśnie…dbają o swoje zdrowie? Czy kroplówki witaminowe to wsparcie czy obciążenie organizmu? Na skróty: Kroplówki witaminowe – oferta w internecie Kroplówki witaminowe – dlaczego to nie jest dobry pomysł? Kroplówki witaminowe – oferta w internecie Szybki przegląd internetu zaprowadził mnie do kilku klinik oferujących kroplówki witaminowe. Okazało się, że to remedium na wszelkie życiowe dolegliwości. Możesz kupić kroplówkę: detoksykującą, zwiększającą odporność, zwiększającą wytrzymałość (dla sportowców), poprawiającą koncentrację (dla studentów) odmładzającą, odchudzającą. Pozornie niesamowite, bo gdy Ty siedzisz i czytasz książkę złoty płyn, cała magia w kroplach, spływa prosto do Twoich żył. Co znajduje się w takich kroplówkach? No właśnie – tego do końca nie wiadomo. We wlewie, który ma wspomagać odchudzanie znajdziesz np. chrom, cynk, fluor, selen, miedź, witaminę C i elektrolity. Jaki jest domniemany mechanizm działania składników – tego klinika już nie wyjaśnia. Ja również nie potrafię Ci tego wyjaśnić. Jaki jest dokładny skład kroplówki? Tego również się nie dowiesz. Dlaczego? Bo to tajemnica wynikająca z obawy przed skopiowaniem formuły. Jak to tajemnica? Przecież każdy producent suplementów ma obowiązek podać dokładny skład preparatu np. multiwitaminowego i nikt nie obawia się konkurencji. Dziwne? Jaka jest cena kroplówki witaminowej? Ceny zaczynają się od 150 zł do nawet 350 zł za pojedynczy wlew. Droga impreza i bezsensowny wydatek! Dlaczego? Jest ku temu wiele powodów. Zobacz, co piszą o mnie Pacjenci na portalu Kroplówki witaminowe – dlaczego to nie jest dobry pomysł? 1. Nie wiesz, co i ile przyjmujesz w kroplówce witaminowej! Tylko orientacyjnie poznajesz skład preparatu, ale nie masz pewności w jakich dawkach podano Ci witaminy, minerały czy składniki antyoksydacyjne. Kliniki twierdzą, że dobierają preparat do indywidualnych potrzeb, ale wiesz co? Mam przeczucie, że wszyscy dostają standardowe mieszanki. 2. Kroplówka witaminowa to nie manicure! Kroplówki witaminowe często są promowane jako zabieg urodowy, regeneracyjny – szybki i przyjemny. Chodzisz na nie do baru witaminowego – do baru? Jak na drinka? Brzmi rozrywkowo, ale tak nie jest! Podanie takiej kroplówki powinien poprzedzać dokładny wywiad i przeprowadzenie szczegółowych badań oceniających stan odżywienia organizmu. Niestety wizyta lekarska przed podaniem wlewu to często tylko formalność. Poza tym pamiętajcie, że podanie kroplówki wiąże się z przerwaniem ciągłości tkanek i musi się odbywać w miejscu, które dba o higienę i jest zarejestrowanym podmiotem leczniczym! Taki zabieg może wykonywać tylko wykwalifikowany personel medyczny. 3. Nie potrzebujesz dużych dawek witamin i minerałów! Układ pokarmowy potrafi regulować wchłanianie składników odżywczych. Gdy cierpisz na niedobór żelaza jelito zwiększa jego przyswajanie. Dzięki takim mechanizmom jelita same regulują, ile danego składnika ma ostatecznie trafić do organizmu. To ułatwia wychodzenie z niedoborów, ale chroni także przed nadmiarem witamin i minerałów. Podając dożylnie duże dawki składników odżywczych organizm nie ma jak się przed nimi bronić. Duże dawki witamin rozpuszczalnych w tłuszczach A, D, E i K są toksyczne, ale nawet witamina C może prowadzić do kamicy nerkowej. Żaden składnik odżywczy w mega dawkach nie jest bezpieczny! Zdjęcie: Anna Shvets/Pexels 4. To, że po kroplówce witaminowej czujesz się lepiej to zasługa nawodnienia! Wiele osób, po zastosowaniu kroplówki witaminowej, czuje, że ich samopoczucie znacząco się poprawiło. Niektóre opinie są zaskakująco pozytywne. Czy to zasługa przeciwutleniaczy, witamin, minerałów? Nie! Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że poprawiło się nawodnienie organizmu. Czy to tego potrzeba kroplówki witaminowej! Oczywiście, że nie! Wystarczy butelka wody! Przeczytaj także: Jak pić PRZED, W TRAKCIE i PO treningu? [INFOGRAFIKA DIETETYKA] 5. Kroplówki witaminowe to nie jest rozwiązanie na zaniedbania dietetyczne! Kroplówki witaminowe to kolejne złudne, proste, szybkie i arcy drogie rozwiązanie na nasze codzienne, przewlekłe zaniedbania zdrowego stylu życia. Jednak wlew dożylny nie zmieni Twoich nawyków żywieniowych, nie zastąpi dawki ruchu, nie zda za Ciebie egzaminu na studia. Ja wiem, że Ty wiesz i oni też wiedzą (Ci, co stosują kroplówki), że tylko trwała zmiana stylu życia zwiększy wydolność Twojego organizmu, poprawi samopoczucie i zdolność do koncentracji. Z jakiegoś powodu w człowieku jest taka sprzeczność, że mimo całej swojej inteligencji szuka sposobu, który rozwiąże problemu bez wysiłku własnego. Niestety, takich rozwiązań nie ma… Kiedy już zdasz sobie z tego sprawę umów się na wizytę do dietetyka i zacznij pracować nad zmianą nawyków metodą małych kroków! Przeczytaj także o innych trendach żywieniowych: Sirtuiny i dieta SIRT – czy to właśnie dzięki nim schudła Adele? Dieta ketogeniczna (ketogenna) – zasady, efekty i opinia dietetyka Co daje picie wody z cytryną?
To łagodny sposób cofania, zmniejszania, a nawet likwidacji zmian, jakie wywołuje. Z badań, które wykonują moi pacjenci po zakończeniu kuracji, wynika, że w zależności od stopnia zaawansowania choroby, po każdej kroplówce zmiany zmniejszają się o 0,5 do 0,8 proc., a przy 50 zabiegach można mówić o poprawie o 30-35 proc.
Dieta po cesarce nie różni się znacząco od tej, którą dobrze jest stosować po naturalnym porodzie. Warto jednak, aby uwzględniała zalecenia, jakie stosuje się w żywieniu pooperacyjnym. Zazwyczaj pierwszy posiłek po cesarskim cięciu można zjeść dopiero po ok. 6 godzinach od zabiegu. Dieta po cesarce powinna spełniać dwa zadania. Pierwszym z nich jest ułatwienie gojenia się rany i regeneracja organizmu, a drugim – zapewnienie niezbędnych składników, jakich potrzebuje kobieta karmiąca. Bo po cesarce można dziecko karmić piersią. Dieta po cesarce: odżywianie zaraz po zabiegu odkrycia naukowców najważniejsze składniki czego unikać Dieta po cesarce w pierwszych godzinach od zabiegu Do czasu aż jelita podejmą normalną pracę, kobiecie po cesarce podaje się składniki odżywcze w kroplówce. Gdy jelita „ruszą’’, można zacząć przyjmować posiłki płynne i półpłynne. Zwykle jelita podejmują pracę po upływie ok. 6 godzin od operacji cesarskiego cięcia, jednak jest to sprawa indywidualna. Dieta po cesarce – naukowe fakty Kiedyś zalecano kobietom po cesarce powstrzymywanie się od jedzenia przez ok. 12 godzin. Okazuje się, że niesłuszne. Odwlekanie podawania posiłków półpłynnych nie ma sensu, bo nie dość, że nie zwiększa to bezpieczeństwa kobiety, to jeszcze sprawia, że potrzebuje ona więcej leków przeciwbólowych! Odwlekanie podawania posiłków motywowano niegdyś też tym, że często pojawiają się łagodne powikłania po cesarskim cięciu: nudności, zaparcia, wzdęcia, uczucie pełnego brzucha. Przebywanie na czczo miało temu zapobiegać. Jednak naukowcy zaobserwowali, że dolegliwości te są de facto mniejsze wtedy, gdy jak tylko jelita zaczną pracować, kobieta pije i zaczyna jeść półpłynne posiłki. Najważniejsze składniki diety po cesarce W pierwszych dniach po zabiegu bardzo ważne jest nawadnianie organizmu. Szczególnie poleca się wtedy napar z liści pokrzywy, który stymuluje produkcję czerwonych krwinek i zapobiega anemii. Mamom po cesarce, które chcą karmić piersią, warto podsunąć herbatki laktacyjne. W diecie po cesarce nie może zabraknąć białka, które organizm zużyje do gojenia się rany i regeneracji. Źródłem pełnowartościowego białka są produkty zwierzęce: mięso i jaja, nabiał, owoce morza oraz ryby. Wegetarianki mają nieco utrudnione zadanie, gdyż pełen zestaw niezbędnych człowiekowi aminokwasów (budulec białka) nie występuje w żadnym roślinnym produkcie. Dlatego wegetariańska dieta karmiących mam musi składać się z różnych roślin, które będą w stanie dostarczyć młodej mamie wszystkich potrzebnych aminokwasów. Roślinami zawierającymi białko są: brokuły, szpinak, orzechy, kasze, warzywa strączkowe. Niestety te ostatnie mają właściwości wzdymające, więc warto po cesarce wprowadzać je do diety nieco później. W diecie po cesarce nie może też zabraknąć: żelaza – warto jeść produkty je zawierające wraz z innymi, które są bogate w witaminę C, wapnia – wspomaga regenerację; kobiety nietolerujące laktozy powinny zaopatrzyć się w suplementy z wapniem, witamin A i E – także stymulują regenerację i gojenie ran; znajdują się w tłustych produktach zwierzęcych oraz warzywach i owocach koloru pomarańczowego, zielonego, żółtego i czerwonego. Należy je spożywać z odrobiną oleju, aby witaminy lepiej się wchłaniały, witamin B6 i B12 oraz kwasu foliowego – zapobiegają anemii; znajdują się w roślinach strączkowych, produktach pełnoziarnistych, warzywach liściastych oraz podrobach, błonnika – o ile się z nim nie przesadzi, pomoże rozprawić się z zaparciami. Jest go dużo w bakaliach, owocach, warzywach, produktach pełnoziarnistych. Czego unikać w diecie po cesarce To proste – tego, co jest niezdrowe! Niestety do tej kategorii zaliczają się ciastka, słodycze, produkty mączne, potrawy ciężkostrawne i tłuste, fast foody, żywność wysoko przetworzona, słodkie napoje gazowane. W pierwszym etapie po cesarce warto zrezygnować z roślin strączkowych, cebuli, kapusty i kawy. Na nie przyjdzie czas, gdy blizna się zagoi, a jelita przyzwyczają do normalnej pracy. Dieta po porodzie nie może być dietą odchudzającą! Żywność w tym momencie życia kobiety ma jej dostarczać dużo energii i składników odżywczych, które pozwolą jej zregenerować się po operacji i karmić dziecko. Więcej o cesarce: Zobacz, jak przebiega cesarka Kiedy potrzebne jest cesarskie cięcie Poród naturalny po cesarce – czy to możliwe?
Tak, ale nieprzetworzona i nie przypalona. To sposób przetwarzania i obróbki cieplnej wpływa na szkodliwość czerwonego mięsa. W szczególności chodzi tutaj o gotowe przetwory jak wędliny, gotowe burgery czy klopsy, dania gotowe z dodatkiem mięsa wołowego. Pieczenie i smażenie na żywym ogniu.
Kroplówka dla psa Woda jest bardzo ważnym składnikiem każdego organizmu. Człowiek składa się w 70% z wody, podobnie zwierzęta domowe – szacuje się, że około 60% ciała dorosłego psa składa się z wody. O tym jak ważne jest odpowiednie nawadnianie pupila przekonał się każdy opiekun psa i kota chorującego na przykład na przewlekłą niewydolność nerek albo odwodnionego w czasie upałów. Uważa się, że płynoterapia powinna być także zastosowana przy większości interwencji chirurgicznych, ponieważ usprawnia metabolizowanie i wydalanie leków, używanych do znieczuleń. Wskazania do płynoterapii to również wstrząs, spowodowany utratą krwi, skrętem żołądka, ale też ciężkie przypadki wymiotów i biegunek. W takich ekstremalnych sytuacjach, życie pupila ratuje trafnie dobrana terapia i kroplówka, podana w odpowiedni sposób. Odpowiednio szybkie uzupełnienie niedoborów wody w organizmie, potrafi postawić na nogi psa czy kota, nawet w bardzo ciężkim stanie. Płynoterapia ma na celu uzupełnienie wody w organizmie, leczenie zaburzeń gospodarki elektrolitowej i równowagi kwasowo – zasadowej. Główny cel płynoterapii to przywrócenie równowagi organizmu (czyli uzupełnienie jonów oraz niedoboru wody) tak szybko, jak to możliwe. Niekiedy, razem z płynoterapią podawane są preparaty stosowane do żywienia pozajelitowego, jednak dość rzadko wykorzystywane jest to w medycynie weterynaryjnej. Zapotrzebowanie na wodę i rozkład wody w organizmieRodzaje płynów stosowanych w kroplówceKrystaloidyKoloidyW jakich schorzeniach zalecana jest płynoterapia?Planowanie płynoterapiiSposoby podawania kroplówek i środki ostrożnościDożylne podawanie kroplówkiPodawanie podskórne kroplówkiKroplówka podawana doustnieMożliwe powikłania płynoterapii Zapotrzebowanie na wodę i rozkład wody w organizmie Tak jak wspomniałam, dorosłe zwierzę, składa się w 60% z wody, szczenięta i kocięta – w 80%. Ponad 60% wody budującej organizm znajduje się wewnątrz komórek ciała, 40% – poza nimi, z czego tylko 10% w naczyniach krwionośnych. Przestrzeń wewnątrz i zewnątrzkomórkową oddzielają błony komórkowe, które są przepuszczalne dla wody – przemieszcza się ona w do komórek lub z komórek, na podstawie ciśnienia osmotycznego otaczających tkanek. Przemieszczanie wody jest gwarancją homeostazy organizmu. Przed rozpoczęciem omawiania płynoterapii, należy wyliczyć dzienne zapotrzebowanie na płyny danego pacjenta, korzystając ze schematu, uwzględniającego masę ciała zwierzęcia – w uproszczeniu, im mniejsza masa ciała psa lub kota, tym stosunkowo więcej wody potrzebuje. I tak, pies ważący 1kg, powinien przyjąć 132 ml wody / kilogram masy ciała, ale taki, który waży 30 kilogramów – powinien przyjąć 48 ml wody / kilogram masy ciała. Ważne, że jest to zapotrzebowanie bytowe, które nie uwzględnia ewentualnego odwodnienia – jest to sugerowany, dzienny pobór płynów. Szacuje się, że odwodnienie na poziomie: około 5% – powoduje: nieznaczną utratę elastyczności skóry, niewielkie wysuszenie błon śluzowych; około 8% – powoduje: zauważalną utratę elastyczności skóry, zauważalne wysuszenie błon śluzowych, słabo wyczuwalne tętno w naczyniach obwodowych, nieznaczne cofnięcie gałek ocznych; około 12% – powoduje: znaczną utratę elastyczności skóry, bardzo duże wysuszenie błon śluzowych, przyspieszenie akcji serca, bardzo słabo wyczuwalne tętno w naczyniach obwodowych, osłabione ciśnienie obwodowe krwi, okresową utratę świadomości. Gdy dochodzi do utraty płynów, organizm uruchamia dwa mechanizmy – kompensacyjny (objawia się to skurczem naczyń i mobilizacją płynów z łożyska naczyń żylnych; efektem jest wzrost ciśnienia krwi, bez zwiększenia objętości płynów) oraz regulacji zwrotnej, czyli aktywacji układu renina – angiotensyna – aldosteron, czyli osi RAA. W wyniku aktywacji osi RAA dochodzi do silnej resorpcji wody w nerkach, powstający mocz jest bardzo zagęszczony. Mechanizm ten ma na celu centralizację krążenia, czyli zachowanie ukrwienia ważnych dla życia narządów, dopóki nie zostaną uruchomione inne mechanizmy wyrównawcze. Hipowolemia, czyli zmniejszona ilość płynu w obrębie naczyń krwionośnych, nie musi być związana z odwodnieniem, w klasycznym tego słowa rozumieniu. Spadek ciśnienia onkotycznego, spowodowany zaburzeniami w ilości białka całkowitego lub albumin we krwi krążącej, może spowodować „uciekanie” wody z naczyń do otaczających tkanek, na przykład do jamy brzusznej. Najczęściej objawem, który niepokoi opiekuna zwierzęcia jest powiększający się zarys powłok brzusznych i rozwijające się wodobrzusze. Pacjent nie traci fizycznie wody – nie ma biegunki ani wymiotów, nie stracił też krwi – mimo tego wymaga natychmiastowej interwencji i podania odpowiedniej ilości płynów. Uwaga, hipowolemia może współistnieć z odwodnieniem, te dwa schorzenia nie wykluczają się nawzajem. Planując płynoterapię należy pamiętać o mechanizmach kompensacji. Objętość płynów podawanych pacjentowi powinna być dokładnie wyliczona. Należy uwzględnić w tym kompensację strat płynów, wyrównanie strat elektrolitów oraz pokrycie bieżącego zapotrzebowania na wodę. Rodzaje płynów stosowanych w kroplówce Rodzaje kroplówek W przypadku płynoterapii bardzo ważny jest odpowiedni dobór płynów. Wpływ na wybór roztworu do infuzji powinien mieć stan pacjenta, wyniki badań laboratoryjnych oraz powód odwodnienia. Inny rodzaj terapii jest zalecany dla pacjentów, którzy są w stanie wstrząsu, inny dla takich, którzy mają biegunkę od kilku dni. Wybrany płyn powinien też uwzględniać poziom jonów w organizmie zwierzęcia – przed zastosowaniem płynoterapii warto wykonać jonogram, aby nie spowodować zaburzeń w równowadze elektrolitowej organizmu. Krystaloidy Krystaloidy są to wodne roztwory: soli mineralnych, soli kwasów organicznych, niskocząsteczkowych węglowodanów. Są tanie, dość łatwo dostępne. Zwykle nie powodują żadnych reakcji alergicznych. W szybki sposób uzupełniają objętość osocza, jednak na krótko – dość szybko przechodzą do przestrzeni pozanaczyniowej. Krystaloidy są podawane gdy: pacjent ma niedobory elektrolitów, które powinny być jak najszybciej uzupełnione, gdy objętość utraconego płynu jest niewielka lub planowana jest krótka terapia, gdy nie ma podejrzenia zmiany ilości białka i albumin, gdy należy zwiększyć diurezę pacjenta, przy podejrzeniu niewydolności nerek w połączeniu z kwasicą metaboliczną, gdy pacjent nie pobiera wody ani pokarmu. Koloidy Koloidy są wodnymi roztworami wielkocząsteczkowymi. Koloidami są: HES (skrobia hydroksyetylowana), roztwory żelatyny, dekstran, albuminy. Koloidy zdecydowanie dłużej pozostają w osoczu, na dłużej uzupełniają jego objętość. Koloidy są podawane wtedy, gdy: trudno jest podać wystarczającą objętość płynu, by pokryć braki w organizmie – na przykład u pacjentów po dużej utracie krwi, masywnych krwotokach, należy podnieść perfuzję tkanek i dostarczyć do nich tlen, nie jest wskazane podawanie dużych objętości płynów – na przykład u pacjentów z problemami kardiologicznymi, konieczne jest podniesienie ciśnienia onkotycznego, u pacjentów z obniżonym poziomem białka całkowitego lub albumin we krwi, jest konieczność dłuższego działania, niż w przypadku krystaloidów. Koloidy można podawać w połączeniu z krystaloidami, oczywiście modyfikując podawaną objętość. Planując płynoterapię należy też zastanowić się, do jakiej przestrzeni mają trafić płyny. Preparaty zastępcze osocza oraz większość koloidów, utrzymują się w przestrzeni wewnątrznaczyniowej. Roztwory krystaliczne, takie jak płyn Ringera z mleczanami, roztwory NaCl kierowane są do przestrzeni śródmiąższowej oraz wewnątrznaczyniowej. Roztwór glukozy umiejscawia się we wszystkich przestrzeniach: śródmiąższowej, wewnątrznaczyniowej, wewnątrzkomórkowej. W jakich schorzeniach zalecana jest płynoterapia? Kiedy podaje się kroplówki? Płynoterapia jest zalecana najczęściej, gdy dochodzi do odwodnienia organizmu. Klasycznym przykładem jest pies lub kot, który wymiotuje i ma biegunkę od kilku dni. Jak rozpoznać, czy pupil jest odwodniony? Najprostszym testem jest ocena elastyczności fałdu skóry na grzbiecie pupila – jeśli złapany na karku fałd skóry nie wraca błyskawicznie na swoje miejsce, tylko przez jakiś czas „stoi”, oznacza to, że pies lub kot jest odwodniony. W zależności od stopnia odwodnienia mogą też wystąpić inne objawy, takie jak: skąpomocz, cofnięcie gałek ocznych. Innym schorzeniem, w przebiegu którego warto zastosować płynoterapię, jest niewydolność nerek. W tym przypadku, podaż płynów musi być bardzo dokładnie zaplanowana, aby nie dopuścić do przewodnienia zwierzęcia i nie obciążyć pracy nerek. Należy koniecznie zastosować płynoterapię w przypadkach cukrzycy i przełomu nadnerczowego – dochodzi wtedy do poważnych zaburzeń w równowadze elektrolitowej oraz kwasicy metabolicznej. Płynoterapia jest bardzo istotna u pacjentów, którzy nie są w stanie przyjmować pokarmu, nie odczuwają pragnienia w trakcie upałów lub cierpią z powodu wielomoczu. Takie zwierzęta bardzo szybko się odwadniają, dochodzi też do utraty potasu. Warto podać płyny w przypadkach zabiegów chirurgicznych. Jest to ważny element opieki okołooperacyjnej, zwłaszcza, jeśli w trakcie zabiegu doszło do utraty krwi. Podanie płynów po zabiegu, lub w jego trakcie niesie wiele korzyści, oprócz wyrównania strat krwi, między innymi: wspiera funkcjonowanie systemu krwionośnego, pozwala na wyrównanie ciśnienia, zmniejsza negatywne efekty środków anestetycznych, nawadnia pacjenta. Planowanie płynoterapii Podczas podawania kroplówki należy zwracać szczególną uwagę na zachowanie zwierzęcia. Jeśli kroplówki zostały zalecone przez lekarza weterynarii, który na co dzień opiekuje się zwierzęciem, w trakcie podawania jej w domu, należy kontrolować przytomność zwierzęcia, czy nie zaczyna słaniać się na nogach, zasypiać. Warto sprawdzać błony śluzowe – czy nie robią się zbyt blade, czy są wilgotne. Bardzo istotna jest ilość i szybkość oddechów – należy przerwać płynoterapię, gdy zwierzę zaczyna szybko i niespokojnie oddychać. W warunkach szpitalnych sprawdzany jest dodatkowo czas wypełniania kapilar, ciśnienie obwodowe krwi, napięcie skóry, obecność lub brak szmerów płucnych. Regularnie kontroluje się wagę pacjenta oraz monitoruje dobową ilość produkowanego (oddawanego) moczu. Jeśli płynoterapii poddawany jest pacjent znieczulony, sprawdza się też saturację, czyli poziom wysycenia krwi obwodowej tlenem. W przypadku niestabilności któregokolwiek z wymienionych parametrów, terapia zostaje przerwana lub zmodyfikowana, aby odpowiadała bieżącym potrzebom pacjenta. Sposoby podawania kroplówek i środki ostrożności Sposoby podawania Przede wszystkim, każda terapia powinna być skonsultowana z lekarzem weterynarii. Starałam się przedstawić wyżej, że nie ma jednej, uniwersalnej kroplówki, która pomoże na każde schorzenie i sprawi, że w cudowny sposób zwierzę zostanie wyleczone ze wszystkich schorzeń. Nie można podawać płynów ot, tak sobie. Jest to terapia, która powinna być starannie zaplanowana, na podstawie stanu zdrowia zwierzęcia, wyników badań laboratoryjnych i z uwzględnieniem jego schorzeń. Pacjent w trakcie płynoterapii powinien być regularnie monitorowany, a terapia modyfikowana w zależności od zmian stanu zdrowia oraz samopoczucia pacjenta. Nie wolno podawać płynów w domu, jeśli nie zalecił tego lekarz prowadzący. Płyny można podawać dożylnie, dootrzewnowo, podskórnie i doustnie – są to cztery najpopularniejsze metody podawania. W przypadku bardzo młodych zwierząt, noworodków, istnieje możliwość doszpikowego podawania płynów, jednak wykonuje się to tylko w przychodniach lub szpitalach weterynaryjnych. Dożylne podawanie kroplówki Terapia dożylna sprawia, że największa część płynu jest wykorzystywana przez organizm zwierzęcia. Dzięki tej metodzie można dokładnie zaplanować ilość podawanych płynów. Jeśli przychodnia, w której zwierzę ma przeprowadzaną terapię ma na wyposażeniu pompę infuzyjną, można też zaplanować szybkość podaży płynu. Jest to bardzo istotne w przypadku niewydolności nerek, gdzie ważne jest podawanie płynów, ale w powolnym wlewie dożylnym. Ten sposób podawania płynów wymaga założenia wenflonu. Nie każdy pupil pozwoli go sobie założyć, nie każdy też jest cierpliwy na tyle by z wenflonem wytrzymać dwa lub więcej dni. Zwykle płynoterapię dożylną przeprowadza się w warunkach szpitalnych, tak jak wspomniałam, w przypadku tej metody ważna jest szybkość wtłaczanego do organizmu płynu. Kroplówka powinna być koniecznie ogrzana do temperatury ciała zwierzęcia, aby nie doszło do wychłodzenia organizmu. Podawanie podskórne kroplówki Podawanie podskórne kroplówki jest dużo prostsze. Może być przeprowadzone w warunkach domowych, przez wcześniej przeszkolonego w przychodni weterynaryjnej opiekuna zwierzęcia. Zaletą wyboru tej metody jest szybkość podania – nawet spora objętość płynu, może być podana pod skórę dość szybko. Najważniejszym minusem jest jednak wykorzystanie podanego w ten sposób płynu przez organizm – jest dużo mniejsze i wolniejsze, niż w przypadku podaży dożylnej, aby osiągnąć podobny efekt potrzeba większej objętości płynu. Nie powinno się stosować tej metody w przypadku wstrząsu lub potrzeby szybkiego uzupełnienia płynów. Aby podać płyn podskórnie nie trzeba zakładać wenflonu, wystarczy igła iniekcyjna i wlewnik, zamontowany do butelki z płynem infuzyjnym. Bardzo istotna jest głębokość wkłucia – zbyt płytkie wkłucie grozi podaniem kroplówki śródskórnie, za głębokie może spowodować podanie płynu domięśniowo lub dootrzewnowo. Przy prawidłowym podaniu kroplówki podskórnej, po kilku chwilach można zaobserwować formujący się pod skórą, miękki i przesuwalny twór – to zbierający się płyn infuzyjny, powinien się wchłonąć w ciągu kilku godzin do naczyń krwionośnych skóry i tkanki podskórnej. Kroplówka podawana doustnie Płyny można też podawać doustnie. Ta metoda znajduje zastosowanie u pacjentów, którzy mają założoną sondę przełykową lub żołądkową. W ten sposób nawadnia się także ptaki. Płynoterapia dootrzewnowa nie jest zbyt często stosowana w przypadku psów i kotów. Czasem zaleca się ją jako formę dializy. Znacznie częściej jest wykorzystywana w przypadku gadów – węży, jaszczurek i żółwi lub bardzo małych ssaków – myszy, szczurów. Ważne jest, aby płyn podawany w ten sposób był ogrzany. Możliwe powikłania płynoterapii Głównym powikłaniem nieodpowiedniego zastosowania płynoterapii jest przewodnienie. Polega na zbyt dużej ilości podanych płynów, najczęściej o nieodpowiednim składzie, z którym organizm nie może sobie poradzić. Pierwszym objawem jest zwiększenie ilości oddechów, przyspieszenie akcji serca. W skrajnych przypadkach może dochodzić do obrzęków – narządów wewnętrznych (na przykład płuc) oraz obwodowych partii ciała zwierzęcia. Nadmiar płynu może też być odkładany w przestrzeni otrzewnowej oraz w opłucnej. Podawanie płynu o nieodpowiednim składzie, bez uwzględnienia aktualnego stanu jonów w organizmie odwodnionego zwierzęcia, również jest bardzo niebezpieczne. Zawsze należy mieć na uwadze stan pacjenta oraz schorzenie, które doprowadziło do odwodnienia. Nieodpowiedni dobór płynów może pogłębić zły stan pupila, spowodować jeszcze większe niedobory jonów lub wywołać zaburzenia neurologiczne. Częstym błędem w podawaniu kroplówek podskórnych, jest nieodpowiednio wykonane wkłucie. Tak jak wspomniałam wyżej, zbyt płytkie wbicie igły iniekcyjnej powoduje podanie płynu śródskórnie – jest to bardzo nieprzyjemne i bolesne dla zwierzęcia. Bardzo łatwo jest wbić igłę zbyt głęboko, zwłaszcza u młodych i małych zwierząt i tym samym podać płyn dootrzewnowo lub w okolicę powięzi lub mięśni. Nieodpowiednie przygotowanie miejsca wkłucia, brak dezynfekcji skóry przed wbiciem igły, może skutkować powstaniem ropni lub stanu zapalnego w tej okolicy. Zbyt duża objętość płynu podana podskórnie, może wywołać martwicę danego obszaru skóry.
W przypadku refluksu dieta jest podstawową metodą leczenia. Jej najważniejsze zasady to: Wykluczenie posiłków tłustych i smażonych, a także cebuli i czosnku. Produkty te zmniejszają napięcie dolnego zwieracza przełyku, nasilając dolegliwości.
Mama jest chora na raka przewodów żółciowych. Od 3 miesięcy nie wstaje, a od 3 tygodni nie przyjmuje pokarmów i napojów. Nie może przełknąć nawet kropli wody. Codziennie podawane są płyny w kroplówce (0,5 l). Jest objęta opieką hospicjum domowego, a polega to na tym, że pielęgniarka przychodzi podłączyć kroplówkę, z lekarzem prowadzącym jest w kontakcie telefonicznym. Wczoraj padła propozycja zaprzestania podawania kroplówek z powodu obrzęków nóg i dłoni. Bardzo trudna dla nas decyzja. Nie wiemy, na ile kroplówki pomagają, a na ile nie pomagają w tej okrutnej walce? Mama jest bez kontaktu, cały czas śpi, reaguje jedynie przy poruszaniu. U pacjentów w zaawansowanej fazie choroby nowotworowej najczęściej dochodzi do rozwoju zaburzeń układu krążenia i czynności nerek. W takiej sytuacji podanie nawet niewielkiej ilości płynów może powodować nasilenie niewydolności krążenia, czego objawem mogą być obrzęki, a w skrajnych sytuacjach nawet obrzęk płuc. W bardzo zaawansowanej chorobie nowotworowej organizm adaptuje się do braku odpowiedniej podaży płynów poprzez zmniejszenie produkcji moczu. Decyzja o prowadzeniu nawodnienia powinna być podejmowana indywidualnie i uwzględniać gospodarkę wodno-elektrolitową, stan ogólny, rokowanie i preferencje chorych. Z opisu sytuacji wynika, ze Mama jest obecnie w stanie ogólnym bardzo ciężkim. Jakkolwiek brzmi to bardzo przykro, czasami lepiej odstąpić od leczenia, np. w postaci podawania płynów, co zmniejsza ryzyko powikłań przewodnienia organizmu. W takich sytuacjach pozostaje dbanie o leczenie objawów np. bólu, duszności, dobra pielęgnacja, zwilżanie jamy ustnej i co może jest w tej sytuacji najważniejsze, towarzyszenie chorym. Warto przedyskutować ten problem z lekarzem, podczas wizyty domowej i po zbadaniu Mamy. Lekarz Hospicjum Domowego ma obowiązek odwiedzać Mamę przynajmniej dwa razy w miesiącu, a w razie potrzeby częściej. dr Wojciech Leppert
Odtrucie alkoholowe nie jest metodą leczenia alkoholizmu. Substancje farmakologiczne stosowane podczas detoxu mają łagodzić objawy zespołu abstynencyjnego (np. uspokajające działanie benzodiazepin “zastępuje” etanol przez co objawy odstawienia mogą być łatwiejsze do zniesienia). Do leczenia zespołu zależności alkoholowej (ZZA
Kroplówka jest metodą podawania pacjentowi leków czy płynów drogą dożylną. Czy podawanie kroplówek różnego rodzaju w domu pacjenta jest możliwe? Kto i kiedy może to robić? Jeśli chcesz poznać odpowiedzi na te pytania koniecznie przeczytaj poniższy artykuł. Na czym polega kroplówka w domu pacjenta Kroplówkę zazwyczaj wykonuje się w szpitalach lub przychodniach, jednak coraz częściej takie kroplówki podawane są w domach pacjentów. Taka kroplówka z dojazdem podawana w domu to bardzo wygodne i komfortowe rozwiązanie dla pacjenta. Dzięki możliwości podania określonej kroplówki w domu unika się stresu związanego z takim zbiegiem oraz przebywaniem w szpitalu czy innej placówce. Jak wyglądają wlewy dożylne podawane w domu? Przede wszystkim kroplówkę powinna zakładać wykwalifikowana pielęgniarka, która przez cały czas podczas podawania kroplówki powinna być obecna. W ten sposób będzie mogła zareagować i pomóc w razie jakiś komplikacji, które mogą wystąpić w wyniku podawania na przykład jakiegoś leku. Jakie kroplówki można podawać w domu? Domowa kroplówka wykonywana jest najczęściej w celu odżywienia chorego oraz dostarczeniu organizmowi na przykład elektrolitów czy witamin. Domowe kroplówki obejmują też podawanie leków za pośrednictwem dożylnego wlewu zleconego przez lekarza. Dużo osób decyduje się również na podanie kroplówki w domu po zatruciu alkoholowym lub by złagodzić skutki kaca. Jakie kroplówki w domu pacjenta można podawać? Domowe kroplówki zazwyczaj obejmują podawanie preparatów odżywczych, substancji witaminowych, elektrolitów czy leków zleconych przez lekarza. Oprócz odżywienia chorego, kroplówki pomagają mu zregenerować siły i dostarczyć potrzebne organizmowi substancje, zwłaszcza po przebytych ciężkich chorobach. Warto też podać kroplówkę, gdy utrzymująca się przez dłuższy czas choroba powoduje odwodnienie pacjenta. Kroplówka jest równie istotna i potrzebna dla osób, które skazane są na żywienie pozajelitowe. Bardzo dobrym rozwiązaniem będzie robienie wlewów dożylnych po spożyciu dużej ilości alkoholu, który spowodował np. zatrucie. Taka kroplówka pomoże szybciej odzyskać siły i wrócić do normalnego funkcjonowania. Poprzez kroplówkę można też podać środki przeciwbólowe lub zaaplikować środki lecznicze typu antybiotyki. Podawanie kroplówek we własnym domu jest bardzo wygodne dla pacjenta, ponieważ nie musi udawać się on do szpitala czy ośrodka zdrowia, aby przyjąć taką kroplówkę. Kroplówka z dojazdem pozwoli Ci zaoszczędzić czas i siły. Ponad to kroplówkę w domu przyjmujesz w komfortowych warunkach. Jak długo trwa wykonanie wlewu dożylnego? Czas trwania kroplówki uzależniony jest od rodzaju podawanej substancji czy leku. Zazwyczaj długość wlewu dożylnego to trzydzieści minut. Jest to również zależne od regulacji szybkości podawania kroplówki. Do tego trzeba doliczyć czas na jej podłączenie. A jak często można przyjmować kroplówkę? Częstotliwość podawania kroplówki zawsze ustalana jest indywidualnie. Zależy to od stanu zdrowia pacjenta i jego niedoborów. Po zakończeniu podawania kroplówki pacjent może wrócić do normalnych, codziennych zajęć. Aby wszystko odbyło się w spokoju, na podanie kroplówki należy zaplanować sobie około godziny. Czy kroplówka ma za zadanie przyspieszyć regenerację pacjenta? Zdecydowanie można powiedzieć, że kroplówka przyczynia się do szybszej regeneracji pacjenta. Dlaczego? Ponieważ kroplówka czyli wlew dożylny trafia bezpośrednio do krwioobiegu, przez co dużo szybciej i skuteczniej wchłania się do organizmu niż podawanie leków innymi metodami. Wszystkie substancje podawane poprzez kroplówki są w pełni przyswajalne w organizmie człowieka. Już po pierwszej kroplówce można poczuć wyraźną poprawę. Kroplówka witaminowa to szybki i skuteczny sposób na dostarczenie organizmowi wielu niezbędnych witamin, zwłaszcza dla osób które borykają się z niedoborami witamin. Kroplówka witaminowa to również dobry sposób na wyeliminowanie skutków zatrucia alkoholowego. Efekty takiej kroplówki zauważalne są bardzo szybko. Podanie dożylne preparatów witaminowych coraz częściej zastępuje suplementację tabletkami. Taki sposób podania witamin jest dużo bardziej skuteczny niż codzienne łykanie wielu suplementów diety. Kto może skorzystać z kroplówek w domu i czy jest to dobre rozwiązanie? Podanie kroplówki w domu może wydawać się dla niektórych nie do wykonania, jednak kroplówka w domu to bardzo wygodne i komfortowe rozwiązanie, które coraz częściej jest praktykowane. Dzięki kroplówkom możesz wzmocnić swoje zdrowie, uzupełnić niedobory czy dostarczyć organizmowi niezbędne leki. Kroplówki w domu to coraz bardziej popularne rozwiązanie z którego korzysta wiele osób. Czy wobec z tego każdy może skorzystać z takiej opcji? Zdecydowanie tak. Należy jednak pamiętać, aby taki dożylny wlew wykonywał wykwalifikowany pracownik medyczny, który ma do tego uprawnienia. Aby skorzystać z takiej kroplówki w domu warto skontaktować się z lekarzem, aby ustalić co będzie dla Ciebie najlepsze. Jest to bardzo dobra opcja, aby wspomóc organizm, jednak trzeba pamiętać , że z niczym nie wolno przesadzać.
. 179 15 202 239 222 78 459 8
czy po kroplówce można jeść
