Witam, mam dwie suczki, 1,5 letnie skundlone owczarki niemieckie. Dziś na spacerze doszło do niecodziennej sytuacji, jeden z psów mnie ugryzł, i zastanawiam sie z jakiej przyczyny mogło do tego dojść. Suczki mieszkają u mojej mamy od szczeniaka, przez ten czas dosyć regularnie bywałem u psów, baw
Agresja u kotów jest zjawiskiem, które może być dość powszechne. Istnieje wiele rodzajów agresji i są one wywoływane przez różne czynniki, z którymi powinieneś wiedzieć, jak sobie z nimi u kotów stanowi zagrożenie dla ludzi, innych kotów lub zwierząt. Praktycznie wszystkie dzikie zwierzęta wykazują agresję w celu ochrony swojego terytorium. Agresja pojawia się u dzikich zwierząt w celu obrony swojego potomstwa i ochrony przed atakiem. Agresja u kota dotyczy szerokiej gamy złożonych zachowań. Zachowania te występują z różnych powodów w różnych okolicznościach. Agresywne zachowania – klasyfikacja Aby pomóc poradzić sobie z przypadkami agresji u kota ważne jest, aby zrozumieć, co ją powoduje. Jeśli Twój kot był agresywny w przeszłości lub podejrzewasz, że może stać się agresywny poświęć chwilę na ocenę sytuacji, które mogą wywołać to zachowanie. Kto zaatakował Twojego kota? Kiedy i gdzie to się stało? Co wydarzyło się na pół godziny przed incydentem? Co mogłoby stać się z Twoim kotem? Ustalenie odpowiedzi na te pytania może wyjaśnić okoliczności wywołujące agresywną reakcję. Może również dać Ci odpowiedź na pytanie, dlaczego zwierzę zachowuje się w ten sposób. Powinieneś wiedzieć, że wiele chorób może powodować lub przyczyniać się do agresji u kotów. Należą do nich toksoplazmoza, nadczynność tarczycy, epilepsja, ropnie, zapalenie stawów i choroby zębów. Inne schorzenia, które powodują agresję u kotów mogą obejmować choroby zębów, wściekliznę, urazy i zaburzenia sensoryczne lub zaburzenia funkcji poznawczych u starszych kotów. Tak więc pierwszym krokiem do rozwiązania problemu agresji jest wykonanie pełnego badania weterynaryjnego w celu oceny jego zdrowia fizycznego. Istnieje wiele powodów, które mogą powodować agresję u kotów. Obserwując i znając Twojego zwierzaka możesz ustalić, co ją wywołuje. Agresja wśród kotów Jest to najbardziej oczywisty i łatwy do zrozumienia rodzaj agresji u kotów. Takie zachowanie występuje głównie wśród niewytresowanych samców kotów. Kiedy samce osiągają dorosłość często zaczynają rzucać sobie nawzajem wyzwania, aby uzyskać dostęp do partnerów i terytorium. Koty przebywające na ulicach biorą udział w konfrontacjach i walkach ulicznych. Siadają lub sztywno stoją na łapach, jeżą sierść i patrzą na siebie nawzajem. Ich uszy są zwrócone do tyłu i często warczą, gwiżdżą i głośno miauczą. Jeden z kotów może zdecydować się odejść lub zaatakować. Agresja między kotami domowymi jest bardziej subtelna i złożona niż konflikty między dwoma kotami ulicznymi. W rzeczywistości może być tak subtelna, że nawet rodzina jej nie zauważa. Pozycje kota atakującego i atakowanego stają się bardziej subtelne. Wiele kotów, które czują się zaatakowane często chowa się, aby uniknąć agresora. Agresja może wystąpić między kotami tej samej płci lub między samicami i samcami. Może to być związane z rozmiarem i aktywnością, ponieważ duże koty często zastraszają mniejsze lub mniej aktywne koty. Ważnym czynnikiem jest również brak socjalizacji. Agresja wywołana strachem lub agresja obronna Agresja wywołana strachem może wystąpić, gdy kot dostrzega zagrożenie. I może wzrosnąć, jeśli nie może uciec. Im większym zagrożeniem jest dana osoba, zwierzę lub przedmiot dla Twojego kota, tym większa jest jego reakcja strachu. Typowe postawy ciała związane z agresją wywołaną strachem lub obronną to połączenie: Sygnały obronne, takie jak pochylanie się, kładzenie uszu, szybkie ruchy ogonem lub turlanie się na boki i rozszerzone źrenice. Sygnały agresywne, takie jak gwizdanie i plucie, piloereksja, charczenie, uderzanie, gryzienie i drapanie. Pojawienie się agresji jest bardziej prawdopodobne, jeśli kot nie może uciec przed tym, czego się boi. Często najlepszym sposobem na radzenie sobie z agresywnie obronnym kotem jest po prostu unikanie go, dopóki się nie uspokoi. Agresja u kotów terytorialnych Zwierzęta wielu gatunków starają się wyrzucić lub oddalić inne osoby od swojego terytorium. Koty nie są tutaj wyjątkiem. Zarówno samce, jak i samice są zwierzętami terytorialnymi. Jednak samce mogą bronić większych terytoriów niż kobiety. Agresja terytorialna kotów jest zwykle skierowana na inne koty. Mimo to może również atakować psy i ludzi. Kot może wykazywać agresję terytorialną w tylko stosunku do niektórych członków rodziny, lub tylko w stosunku do wybranych kotów. Koty oznaczają terytorium podczas obchodów pocierając brodą i rozprowadzając swój również śledzić, ścigać i atakować wybranego intruza. W takich przypadkach okazują agresywne zachowania, takie jak gwizdanie, bicie i koty podchodzą powoli, pewnie, a inne ścigają intruza agresywnie i natychmiast. Terytorium postrzegane przez kota może być całym domem lub jego częścią, podwórkiem, blokiem lub całą u kotów wywołana zabawąAgresywna zabawa jest powszechna i naturalna wśród kociąt i młodych kotów w wieku poniżej dwóch lat. Jednak pomimo żartobliwych intencji kota jest to gra, która nie zawsze kończy się zabawa jest najczęstszym rodzajem agresywnego zachowania kotów wobec swoich to zachowania typowe dla drapieżników i polegają na prześladowaniu, ściganiu, atakowaniu, bieganiu, chwytaniu, walce i się, że poprzez zabawę ze sobą młode koty uczą się hamować i kontrolować swoje instynkty. Osierocenie i samotność przez długie godziny to czynniki, które mogą przyczynić się do agresji podczas u kotów wywołana pieszczotamiChociaż niektóre koty lubią bezpośredni kontakt, inne nie lubią być głaskane. Agresja wywołana pieszczotami pojawia się, gdy kot nagle zaczynają irytować pieszczoty. Ta agresja polega na szczypaniu lub gryzieniu osoby, która go pieści. Następnie zwierzę skacze i się kontakt może powodować podniecenie, ból, a nawet elektryczność statyczną na skórze kotaNależy pamiętać, że zawsze należy badać problemy agresji u kota. Weterynarz będzie w stanie ustalić i wykryć podstawowe problemy medyczne, szczególnie choroby powodujące agresywnemu kotu kary sprawiającej ból jest nie tylko nieskuteczne w zmianie zachowania. Może również wywoływać agresję spowodowaną bólem. W wielu przypadkach kara cielesna może wywołać inne rodzaje agresji, takie jak wywołana strachem i agresja może Cię zainteresować ...
Średnia życia takiego kota to od 2 do 5 lat. Podobnie jak inne, ta kocia choroba również wymaga stałych wizyty u weterynarza, ale też więcej szczepień oraz dobrej diety i suplementów wzmacniających układ immunologiczny. Wścieklizna. Zwiększona agresja lub uległość. Problemy z przełykaniem. Przez aktualizacja dnia 18:57 Czy agresja u kota jest zaburzeniem? Nie! Pamiętaj, że kot to niewielki drapieżnik, który w naturalnym środowisku był też potencjalną ofiarą, musiał więc bronić swojego życia. To także zwierzę terytorialne i walczące w okresie godowym o samice w rui. Agresja u kota ma za zadanie zwiększyć szanse na przeżycie, odstraszyć wroga, złagodzić konflikt (bo agresja to nie tylko atak, ale także sama groźba ataku). Patologiczną agresję, która jest zaburzeniem, nazywamy hiperagresją, a wystąpić może ona u kota z różnych powodów. Należą do nich chroniczny ból, lęk, problemy z rozładowaniem stresu, utrudniony dostęp do zasobów. Uwaga – nie wszystkie opisane w artykule przypadki to przykłady hiperagresji! Często przyczyną agresji u kota jest niezrozumienie jego komunikatów czy podstawowych potrzeb. Oznaki agresji u kota – uważaj na te komunikaty! Zanim agresywny kot zaatakuje, wysyła mnóstwo sygnałów mających na celu zniechęcenie przeciwnika do zbliżenia się. Jeśli zignorujesz takie sygnały, kot może przejść do ataku. sygnały dźwiękowe: syczenie, warczenie, prychanie; mimika – przy agresji defensywnej poszerzone źrenice, uszy przypłaszczone i ułożone na boki, nieco do tyłu, wibrysy skierowane do tyłu, grymas twarzy odsłaniający kły, ogon wygięty w łuk, skulone ciało; możliwa piloerekcja („stroszenie” futra), uniesienie łapy gotowej do ataku. Agresję u kota możemy podzielić na: • czynną – czyli grożenie i atak – wobec drugiego kota, człowieka, • bierną – wywieranie presji psychicznej na drugim kocie, np. blokowanie dostępu do kuwety, pokarmu. Kolejny ważny podział rozróżnia: agresję ofensywną – kot jest gotów do ataku, aby osiągnąć określony cel, np. przegonić przeciwnika, przejąć kontrolę nad zasobami, agresję defensywną – czyli obronną. Agresja u kota - najczęstsze przyczyny Agresja u kota wywołana bólem Ból, cierpienie, mogą być przyczyną agresji lub nadwrażliwości i obniżenia progu reakcji agresywnej u kota. Dlatego nagła agresja u kota powinna być konsultowana z lekarzem weterynarii, aby wykluczyć medyczne podłoże zmiany zachowania. Do chorób wywołujących chroniczny, silny ból należą na przykład: choroby nowotworowe, zapalenie pęcherza moczowego i inne choroby dróg moczowych, choroby zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa, choroby zębów i przyzębia, schorzenia wywołujące silny ból brzucha. Dodatkowo zwiększone ryzyko reakcji agresywnych występuje przy takich chorobach jak: zaburzenia hormonalne, w tym nadczynność tarczycy, choroby wątroby, zapalenie opon mózgowych, guzy mózgu, nadciśnienie tętnicze, zespół falującej skóry. Agresja u kota wynikająca z nieprawidłowej socjalizacji Kot gryzie dłonie i stopy? Ma problem z kontrolowaniem siły ugryzienia? Inhibicji gryzienia, czyli wiedzy, kiedy ugryzienie sprawia ból, kociak uczy się od matki oraz podczas zabawy z rodzeństwem. Jeśli kot został zbyt wcześnie zabrany od matki, może nie kontrolować siły ugryzienia. Taki kot nie jest agresywny! On po prostu nie nauczył się „kociej etykiety”. Podobny nawyk u kota może wykształcić opiekun, który pozwala małemu kociakowi bawić się dłońmi. Kot uczy się w ten sposób, że dłonie to zabawka. Małego kotka należy oduczać zabawy rękoma czy stopami, ataków na nogi itp. poprzez przekierowanie jego uwagi na atrakcyjną zabawkę. Powinny to być zabawki dystansowe, np. wędki, piłeczki, worki z kocimiętką, patyczki matatabi – wszystkie, które wykluczają kontakt z rękami. U dorosłego kota trudniej naprostować braki socjalizacyjne. Dodatkowym problemem u kota oddzielonego przedwcześnie od matki jest wyższy poziom stresu niż u zwierząt, które spędziły z kotką pierwsze 12 tygodni życia. Stres u kota blokuje możliwości uczenia się. Praca z kotem powinna więc skupiać się na redukcji stresu oraz nadrabianiu braków socjalizacyjnych. To terapia czasochłonna, niełatwa i najlepiej prowadzić ją pod kierunkiem behawiorysty. Jeśli planujesz adopcję kota, a nie masz doświadczenia w tym zakresie, upewnij się, że przygarniasz do domu łagodnego, nawykłego do kontaku z ludźmi kota. Opieka nad wykazującym agresywne zachowania kotem będzie dla Ciebie nie tylko bardzo trudna, ale może doprowadzić do rozwoju lęku przed kotami. Agresja u kota na tle lękowym Lęk może być przyczyną silnych i gwałtownych reakcji agresywnych. Kot atakuje w samoobronie, zwykle po tym, jak przeciwnik zignoruje jego sygnały ostrzegawcze. Jest to reakcja naturalna, ale u kotów lękliwych może zostać przeniesiona także na sytuacje pozornie niegroźne (np. atak na wyciągnięte ręce). Zwróć uwagę, że ten rodzaj agresji łatwo utrwala się w kociej głownie, ponieważ jest skuteczny (odstrasza „przeciwnika”). Praca z kotem wykazującym agresję na tle lękowym wymaga czasu, cierpliwości i oczywiście określenia przyczyny lęku. Taki kot potrzebuje spokojnego, stabilnego otoczenia z licznymi kocimi kryjówkami oraz stopniowego, ostrożnego oswajania go z kontaktem – na kocich zasadach. Często praca wymaga wsparcia preparatami, które pozwolą zniwelować stres i lęk. ©Shutterstock Agresja u kota wynikająca z frustracji Frustracja rodzi się i gromadzi u kota, który nie może realizować swoich potrzeb lub osiągnąć jakiegoś celu. Podłożem frustracji mogą być problemy z dostępem do zasobów (pokarm, kuweta, uwaga opiekuna), zaburzenia w codziennej rutynie (przeprowadzka, remont) czy życie w ciągłym stresie, związanym np. z nieporozumieniami w obrębie kociej grupy. Nierozładowana frustracja prowadzić może do agresji – przykładem będzie tu kot gryzący opiekuna, gdy ten nie poda mu posiłku o oczekiwanej porze. Praca z kocim frustratem polega najpierw na unikaniu bodźca wywołującego frustrację, a następnie stopniowym wprowadzaniu go przy równoczesnym zaspokajaniu kocich potrzeb. Wyprowadzi to kota z przeświadczenia, że pojawienie się bodźca (np. głodu) powinno wywołać negatywną reakcję. Agresja wobec innego kociego domownika Nieporozumienia między poszczególnymi kotami mieszkającymi w domu mogą wynikać z nieprawidłowej socjalizacji nowego kota (wprowadzenia go bez elementu izolacji). Prawidłowe przeprowadzenie socjalizacji z izolacją wraz z wyciszaniem stresu u kotów to wówczas działania konieczne. Wśród kotów, które już mieszkają razem, najczęstszym powodem nieporozumień jest rywalizacja o zasoby. Jeśli dla jednego z kotów dostęp do pokarmu czy kuwety, a nawet do opiekuna, jest ograniczany przez innego kota, rodzi to frustrację. Najważniejszą metodą w tym przypadku jest wprowadzenie większej ilości danego zasobu. Jeżeli problemem jest kuweta – dostaw więcej toalet. Jeżeli koty rywalizują przy miskach – rozdziel ich stanowiska do jedzenia. Pobieranie pokarmu to czynność, której wiele kotów nie lubi robić „grupowo”. Rozstawienie misek w różnych miejscach zapewni każdemu zwierzęciu spokój przy konsumpcji. Inne możliwe przyczyny agresji u kota agresja łowiecka – jej celem jest zdobycie pożywienia; agresja terytorialna – dotyczy obrony terytorium przed obcym kotem; może dotyczyć nawet obrony domu przed kotami wchodzącymi np. do ogrodu i znaczącymi tam teren; agresja między kocurami – związana z rywalizacją niewykastrowanych samców; matczyna agresja u kotki – zmiany hormonalne, które zachodzą u kotki po porodzie „włączają” u niej silny instynkt opiekuńczy, dotyczący również obrony potomstwa; ponieważ w naturze kocięta narażone są na liczne niebezpieczeństwa, kotka może być bardzo agresywna i nie zważać na siłę przeciwnika; agresja sprowokowana – najczęściej wywołuje ją człowiek (rzadziej – inne zwierzę), np. dotykając kota, gdy ten wysyła odstraszające sygnały; agresja przeniesiona – jeśli kot nie jest w stanie wyładować emocji na obiekcie, który je wywołał, wyładuje je gdzie indziej – przykładowo, kot zdenerwowany przez innego kota wyładuje nagromadzone emocje na Twojej nodze, po czym szybko się uspokoi i przejdzie nad tym do porządku dziennego; agresja samoistna – określamy tak każdą agresję, której nie można wyjaśnić wcześniej zaistniałym zdarzeniem ani też bólem czy chorobą; te koty bywają gwałtowne i nieprzewidywalne a podczas ich terapii zwykle niezbędne jest włączenie środków farmakologicznych; agresja wyuczona – każde zachowanie agresywne, które zostało przez nas nieświadomie wzmocnione; przykładowo pogłaskanie kota po ataku agresji – opiekun myśli, że go uspokaja, kot odbiera to jako nagrodę, tymczasem należy zapobiegać atakom; agresja wyuczona dotyczy również kotów, wobec których stosowane są kary fizyczne. Jak poskromić agresywnego kota? Nigdy nie próbuj karać kota za zachowanie agresywne. Nic to nie da, a najprawdopodobniej pogłębi jeszcze problem. Możesz w ten sposób skrzywdzić i kota, i siebie – ugryzienia i zadrapania agresywnego kota są bolesne i trudno się goją. Jeśli kot przejawia agresję wobec Ciebie, zasłoń się kocem, torbą lub innym przedmiotem i oddal się powoli, ostrożnie. Zawsze zwracaj uwagę na sygnały! Źrenice, uszy, ogon, pozycja – one powiedzą Ci, kiedy kot nie ma ochoty na kontakt. Unikniesz w ten sposób bezpośredniej agresji. Wiele przypadków kocich ataków dotyczy osób, które wbrew wysyłanym sygnałom kontynuują próby kontaktu z kotem. Nie próbuj również „ręcznie” rozdzielać nastawionych do siebie agresywnie kotów. W tym wypadku staraj się odwrócić uwagę głównego agresora od drugiego zwierzęcia. Możesz rzucić mu zabawkę – przerwiesz w ten sposób kontakt wzrokowy między oponentami, drugi kot ucieknie z „pola bitwy”. Możesz również zarzucić kurtynę z koca między przeciwnikami. Pamiętaj, że każdy przypadek kociej agresji należy traktować indywidualnie. Jeśli agresywny kot nie zachowywał się tak nigdy wcześniej, wyklucz najpierw podłoże medyczne. Jeżeli nie radzisz sobie z zachowaniem kota – nie wahaj się poprosić o pomoc behawiorysty!W przypadku populacji niekastrowanych pojawiają się też walki o zdobycie partnera do rozrodu (toczą je głównie aktywne płciowo samce) oraz agresja matki w obronie kociąt. Okazji do wystąpienia zachowań agresywnych jest więc u kotów wiele.” Źródło: fragment artykułu „Agresja u kotów.
zapytał(a) o 20:45 Agresja u kota - co z nią zrobić ? Mam młodego kota, prawdopodobnie nie skończył jeszcze roku ale jest bardzo to kot domowy - noce spędza w stodole ( mieszkamy na wsi). Jest to kotka, ona nas zna, nie boi sie nas oraz wie że na pewno wpuścimy ja do domu i damy jej jedzenie. Jednak gdy ktoś się do niej zbliży na 1 metr zaczyna mrucześć ostrzegawczo, nie prychać tylko pod nosem głośno syczeć? CZyli głaskanie a nawet dotknięcie kotki nie wchodzi w grę, jest karmiona dobrze, ma miłe i potulne miejsce, jest zadbana oraz jest przyzwyczajona do naszej rodziny ale wszytkich drapie gryzie lub atakuje. MA zabójczy instynkt jakby była dzikim kotem, lub tygrysem,lampartem. Jest cicha i mała co pomaga jej w "polowaniu" znikła na 2 miesiące mając tylko 3 miesiące! wróciła zdrowa, mieszkała u innej rodziny która się jej bała. Wszyscy się jej boją a takie zachowanie miała od urodzenia. Każdy się zastanawia czy można to jakoś wyleczyć lub poprawić jej zachowanie, żeby nie atakowała i gryzła bo w domu przebywają dzieci które ja unikaja a są całe podrapane i w tak młodym wieku mają blizny. Bardzo proszę o pomoc Odpowiedzi Takiego kota trzeba się niestety pozbyć jak najszybciej, w trosce o dzieci, ponieważ niektóre koty takie po prostu są i nie da rady nic z tym zrobić. A w przyszłości dzieci mogą się bać zwierząt przez takie zachowania. odpowiedział(a) o 21:02 proponuję nie dać jej wejść na głowę, będzie trudno, więc długie rękawiczki, i bluzy w cenie, ale trzeba wypracować sobie chwyt który pozwoli wam krępowac jej ruchy, to może się wydawać okrutne, ale często tylko to skutkuje, moja bacia ma kota który jest potworem i udało nam się go opanować, chwyt polega na tym żeby za pomocą jednej dłoni i przedramienia złapać łokciem tylne nogi, a przednie palcami, za zwyczaj kota nosi się wtedy pod pachą, a głowa znajduje się między torsem, a ramieniem, wtedy nie może ugryźć, ani podrapać, często działa też złapanie jak u matki tzn za kark, ale to zwykle działa u małych kotów, bo im kot waży więcej tym jest cięższy i trudniej go utrzymac, chwycic i tym bardziej go to boli, można też złapać kota gdy jest niegrzeczny i przycisnąć do ściany, ale przedewszystkim nnajważniejsza jest psychika człowieka, jeśli człowiek się nie postawi, to kot będzie robił co chce, mam nadzieję, że pomogłam :) blocked odpowiedział(a) o 21:11 Trzeba się z nią bawić i pogodzić się z jej dzikością. Jeżeli ten kot sam nie poczuje że chce się przyzwyczaić do ludzi, to można tylko uszanować jego wybór do bycia dzikim kotem. :D blocked odpowiedział(a) o 21:28 Nie trzeba się go pozbywać-wystarczy odpowiednio podejść. Reaguje tak na obcych ludzi, bo się ich boi lub po prostu nie lubi obcych. Co do rodziny, nie wiem, czy dzieciaki są natrętne, ale niech nie głaszczą jej na razie-należy ją do tego powoli przyzwyczajać, czyli pogłaskać chwilę, a gdy wibrysy układa do przodu przestawać. W końcu będzie znosił coraz dłuższe piesczoty. A ataki są spowodowane zapewne złym wychowaniem, czyli zbyt późnym karaniem kota, gdy już nie zrozumie kary, nadmierna pieszczotliwość lub inne metody psucia kotów. Jeśli nic nie pomoże, radzę zwrócić się do specjalisty, behawiorysty. EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 22:47 Na pewno trzeba kota wytrzebić by się nie rozmnażał. Kot jest chyba pół dziki i nie powinien w takim stanie przebywać wśród ludzi. Oswajanie może potrwać sporo czasu, jeśli się w ogóle da to zrobić. Uważasz, że ktoś się myli? lub
. 91 98 341 114 470 108 474 438